Bij elke analyse gaat het om wat je doet en waarom: als wetenschapper maak je een plan op basis van de relevantie theorie en je verwachtingen en opvattingen, en vervolgens onderbouw je je beslissingen. Het is dus niet zo dat er een soort regel is over of een construct ergens tussen "moet" of niet; zelfs als een theorie voorschrijft hoe de relevante constructen altijd geanalyseerd moeten worden kun je hiervan afwijken als je dat goed kunt onderbouwen.
In dit geval is de wedervraag daarom: kun je uitleggen waarom het zinnig is om rechtstreeks te onderzoeken hoeveel variantie in intentie wordt verklaard door verwachtingen versus evaluaties? Wat is de praktische significantie, of de theoretische significantie, van het antwoord dat je op die vraag (i.e. de relatieve R^2 schattingen) kunt krijgen?
Hetzelfde geldt voor een regressie-model waarin je zowel evaluaties, verwachtingen, als attitude opneemt. Wat doe je dan precies? Wat verwacht je op basis van de theorie (de RAA)?
Er is dus niets altijd goed of fout; het gaat om je onderbouwing. Als je kunt uitleggen waarom je alleen verwachtingen en evaluaties wil onderzoeken, is dat prima; als je kunt uitleggen waarom je ook de directe attitudemaat meeneemt, is dat ook prima. (Zolang de uitleg hout snijdt, natuurlijk.)