In de praktijk worden p-waarden bijna nooit door 2 gedeeld; het is in de psychologie bijna nooit mogelijk om uit te sluiten dat een verband de kant opgaat die je niet verwacht. Daarom behelst eenzijdige toetsing in de meeste situaties eigenlijk een problematische toename van de kans op een Type 1 fout (de kans dat, terwijl de nulhypothese waar is, je die door toeval toch verwerpt).
Desalniettemin, omdat eenzijdige toetsing in onderwijs-situaties wel vaak voorkomt (zo ook bij de Open Universiteit) omdat het een handig instrument is om te leren redeneren met (normaal-) verdelingen, is het wel handig om te begrijpen bij welke toetsen je eenzijdig kunt toetsen.
Eenzijdige toetsing vereist sterke (zeer sterke) verwachtingen over de richting van een effect. Hier volgt al gelijk de eerste beperking uit: de betreffende toets moet een richting hebben. Bij een t-toets en een correlatie (Pearson's r) kan van een richting worden gesproken (de t-waarde en Pearson's r kunnen positief of negatief zijn). Bij een eenweg anova of een $\chi^2$ niet; in beide toetsen kan immers naar een nominale variabele worden gekeken (bij oneway anova als factor, en bij $\chi^2$ kunnen zelfs beide variabelen nominaal zijn). Nominale variabelen worden gekenmerkt door niet onderling te ordenen meetwaarden: voorbeelden zijn geslacht, lievelingskleur, en geboorteplaats. Dan kun je dus nooit een richting specificeren, want dat vereist dat beiden variabelen te ordenen zijn.
In het geval van regressie-analyse kan een hypothese over $R^2$ nooit eenzijdig worden getoetst - $R^2$ zal immers sowieso toenemen als er voorspellers worden toegevoegd. Echter; hypothesen over regressie-coefficienten ($\beta$'s) wel. Een $\beta$ kan immers, net als een correlatie coefficient, zowel negatief als positief zijn. En in regressie-analyse hebben hypothesen bijna altijd betrekking op de regressie-coefficienten van een (of meer) voorspellers, en niet op de algemene proportie verklaarde variatie ($R^2$).
Als de betreffende hypothese in de regressie-analyse dus betrekking heeft op een regressie-coefficient, is het in theorie mogelijk om een eenzijdige hypothese te formuleren. Echter: nogmaals, in de psychologie is het bijna nooit mogelijk om één van de mogelijke richtingen die de regressie-coefficient kan krijgen, helemaal uit te sluiten. Eenzijdige toetsing is dus niet vaak te verdedigen.