Er is voor beide werkwijzen wat te zeggen. Het voordeel van met syntax leren werken is dat syntax meer mogelijk maakt, en naarmate de studie vordert het vele deuren opent die via de menu-structuur gesloten blijven. Zo is het enkel via syntax mogelijk om bepaalde plots op te vragen in betrouwbaarheidsanalyses, of is het makkelijker om van meerder variabelen de labels en value labels aan te passen bij het construeren van een dataset.
Syntax is ook een handiger communicatiemiddel. Als een collega of docent wilt weten wat je al gedaan hebt, dan is een syntax ondubbelzinnig helder. De docent runt de syntax op de data en hoort 100% exact je analyse te kunnen repliceren, waardoor het vele malen makkelijker wordt om te controleren of de juiste procedure is gedaan, de juiste opties zijn aangeklikt, en terug te koppelen waarom er foutmeldingen, of rare uitkomsten zijn (indien van toepassing). De menu-structuur biedt deze voordelen enkel indirect: de syntax kan vanuit output worden gecopy-paste.
Er is dus niets mis met het leren werken met de menu-structuur. Helaas is het vaak zo dat als mensen in een zeer vroeg stadium met de menu-structuur beginnen, zij later niet meer aan de syntax als een stand-alone tool beginnen. Er vroeg mee beginnen maakt de student snel vertrouwd, en dan daarna de menustructuur gebruiken kan dan een toevoeging zijn.
