Dit wisselt. Vroeger gebruikten mensen gewoon 'ik' en 'we'. Daarna is het een tijdje in zwang geweest om dit te vermijden door vaak de passieve vorm te gebruiken, zoals jij altijd hebt gedacht. Inmiddels is duidelijk dat je daarmee eigenlijk niets wint maar dat de teksten er wel complexer door worden. Daarom wordt het nu weer geaccepteerd door de meeste journals.
Echter, als niet-native speaker is het soms wel riskant (dat geldt in het algemeen voor verwijzingen). Let dus goed op dat je alleen "we" of "ik" gebruikt als het echt relevant om jou/jullie gaat: gebruik nooit "we" om het over 'de mensheid' ofzo te hebben, dat is verwarrend. En gebruik alleen "we" of "ik" als jullie in jullie rol als actor/persoon relevant zijn.
Dus vermijd "we hebben de hypothese opgesteld als ...", want die actie is irrelevant, dus daar moet je de lezer niet mee lastig vallen. Het volgt al uit de tekst dat je de hypothese hebt opgesteld. Je kunt wel iets aangeven als "We hebben daarom alleen deelnemers uit Nederland geworven."; het min of meer subjectieve besluit dat te doen wordt nu helder en transparant uitgelegd.
Dit is overigens deels gewoon common sense/schrijfvaardigheid, en staat eigenlijk al weer los van persoonlijke voornaamwoorden.