Je stelt hier eigenlijk twee vragen. De eerste is waar in de output precies de getallen staan die in de syntax-file met a, b, c, d, e, en f worden aangeduid. De tweede is hoe je een lijn in de grafiek krijgt als je eenmaal de juiste puntjes hebt. Om het een beetje netjes te houden beantwoord ik nu het eerste probleem; als je daarna nog met het tweede probleem zit, kun je daar altijd nog een vraag over stellen.
Interactie tussen een continue en een dichotome predictor
Voor de syntax file voor een moderatie met een dichotome predictor wordt gewerkt met X1 en X2, waarbij X2 de dichotome predictor is, die dus 0 of 1 kan zijn. Er zijn dus twee echte voorspellers. In een regressie-analyse betekent dat dat er maximaal vier regressie-coefficienten zijn. Normaliter worden die aangeduid met $\beta_0$ (het intercept), $\beta_1$ (de ene voorspeller), $\beta_2$ (de andere voorspeller) en $\beta_3$ (de interactieterm). In ons geval is 'de ene voorspeller' de continue voorspeller (da's immers X1) en 'de andere voorspeller' is de dichotome voorspeller (X2 dus). Deze regressiecoefficienten worden in de syntaxfile met a, b, c en d aangeduid:
-
a = $\beta_0$ (het intercept);
-
b = $\beta_1$ (de continue voorspeller);
-
c = $\beta_2$ (de dichotome voorspeller);
-
d = $\beta_3$ (de interactieterm);
In je output van je statistisch programma (dus R of SPSS) moet je dus zoeken naar die regressiecoefficienten, en die op de juiste plaats invullen. Vervolgens heb je in deze syntaxfile nog sd_x1, wat gewoon de standaard-deviatie is van X1. Normaal standaardiseer je je voorspellers als je interactietermen in je regressiemodel stopt, dus die standaarddeviatie is dan 1.
Interactie tussen twee continue predictoren
Als je twee continue predictoren hebt, is de situatie eigenlijk hetzelfde. Houd er dan even rekening mee dat X2 ($\beta_2$, c) de theoretische moderator is; dit is de variabele die bepaalt hoe de verschillende lijnen worden getekend (op het gemiddelde, op 1 standaarddeviatie onder het gemiddelde, en op 1 standaarddeviatie boven het gemiddelde). De andere voorspeller X1 ($\beta_1$, b) staat op de X-as van de grafiek. Verder heb je met twee continue predictoren natuurlijk twee standaarddeviaties; en in deze syntaxfile heten die niet sd_x2 en sd_x2 maar e en f. Let op: e is de standaarddeviatie van X2 (de theoretische moderator dus), en f is de standaarddeviatie van X1; precies andersom dan je zou verwachten dus op basis van de volgorde van de regressiecoefficienten (i.e. daar is b juist X1, en c X2). Overigens geldt ook hier weer dat je normaliter beter kunt standaardiseren, zodat je standaarddeviaties (e en f) gewoon 1 zijn.