Voorbeeldverslagen zijn voorbeelden; ze zijn niet perfect.
Als voorbeeldverslagen perfect zouden zijn, zou het maken van opdrachten neerkomen op het zo goed mogelijk nadoen van het voordeelverslag. Op basis van een nagemaakt verslag kan niet goed worden beoordeeld of de betreffende competenties aanwezig zijn.
Als voorbeeldverslagen gewoon nagemaakt konden worden, zouden we het ingeleverde verslag niet langer als toets kunnen gebruiken. Hoogstens een toets van hoe goed dingen nagedaan kunnen worden; maar niet een toets van begrip.
Als je het voorbeeldverslag wel nadoet, is er dus geen enkele garantie dat die delen daardoor goed zijn.
Nog los van dat die functie van een voorbeeldverslag (i.e. iets om na te doen) de toets zou invalideren, geldt bovendien dat verslagen altijd anders zijn. Artikelen (en dus verslagen) komen tot stand door een wisselwerking tussen veel aspecten (e.g. theorie, design, gebruikte analyses, stand van het onderzoek in een veld, gebruikte instrumenten, etc etc). Artikelen (en dus verslagen) zijn dus niet een soort "technisch rapport" die bij wijze van spreken op basis van een algoritme ingevuld zou kan worden. Enerzijds zijn ze dat natuurlijk wel: de methodesectie moet altijd de informatie over de methode bevatten. Maar hoe dat precies het beste vermeld kan worden is niet als een soort beslisboom uit te werken; dit volgt uit de bepaling van wat de belangrijke en minder belangrijke elementen zijn gegeven de theorie, onderzoeksvraag, methode, etc. Dit is bijna nooit hetzelfde voor twee studies, dus hoewel het voorbeeldverslag een, wel, voorbeeld, is, is het niet de bedoeling dit 'na te maken'. Het is een voorbeeld van hoe het er bijvoorbeeld uit kan zien; geen voorbeeld van hoe jouw verslag eruit moet zien. Daarvoor kan geen voorbeeld worden gegeven, omdat dat dus afhangt van te veel factoren.
Er is dus in deze cursus (en in andere cursussen) niet zo dat een voorbeeldverslag is is zodat het nagedaan kan worden.