Bij gebruik van goed gekozen contrasten zou een post-hoc analyse niet meer nodig moeten zijn.
De keuze voor post-hoc op EM-means is niet een kwestie van het aantal means (of beter: paarsgewijze vergelijkingen), maar een noodzaak op zichzelf bij aanwezigheid van een covariaat áls al gekozen wordt voor post-hoc analyse. Als de posthoc analyse gekozen wordt dan heeft deze alleen zin op de gemiddelde die aangepast zijn voor de covariaat. Het heeft namelijk weinig zin om de groepsverschillen te toetsen zonder rekening te houden met de covariaat.
Dus de estimated marginal means hebben een paar opties voor post-hoc correctie (LSD, Sidak en Bonferroni). Enkel LSD zou ik afraden (en niet enkel omdat het een jolig woordgrapje is, maar least squared difference is ook echt geen goede correctiefactor). De overige twee zou je eventueel kunnen kiezen, en door op de estimated marginal means de post-hoc tests te doen toets je paarsgewijze groepsverschillen na correctie voor de covariaat..